Henning Holschuh "Un grand sourire 2017" acryl 32x40cm.

HENNING HOLSCHUH 1969

Het antropomorfisme van het universum of de universalisering van het menselijke? Deze vraag rijst bij de eerste kennismaking met het werk van Henning Holschuh, dat zich richt op een constitutieve relatie tussen mens en natuur. In de bredere context die de kunstenaar betreedt, wordt de mens niet gereduceerd tot de selectieve intelligentie die in staat is een schijnbare realiteit te construeren uit voorspelbare verschijnselen die onderworpen zijn aan een formele en mechanische orde. Het bestaat veeleer uit een intuïtieve gevoeligheid voor de organische relaties van de eenheid der dingen, voor het principe van de spontane diversiteit van de schepping als levend wezen. Bijgevolg overstijgt de betekenis van de natuur ook haar ecologische begrip. De natuur is meer dan de gunstige omgeving voor de dagelijkse realisatie van de mens. Ze is de noodzakelijke voorwaarde voor hun harmonieuze existentiële groei – voor de versterking van de eigenschappen van hun soort. Zo hervindt de mens, verdreven uit zijn positie als middelpunt van de wereld, zijn intrinsieke universaliteit. De visie die de kunstenaar neerzet, die voortkomt uit de vitale synergie tussen mens en universum, breekt met abstractie, wat dat ook mag zijn, een perfectie of een conceptueel spel van vormen, door zich open te stellen voor de realiteit – een totale prestatie die tot uiting komt in vreugde.